Tsja, een leerzaam project dat niet geslaagd is maar wel een herkansing krijgt.
Het begon met een spin-off waarin een geweven sjaal stond. Naar aanleiding van dat artikel heb ik geverfde merinowol besteld. Dat lag al bijna een halfjaar in huis, en nu eindelijk had ik de moed en zin gekregen om dat te gaan verwerken. Dus, een volle klos met 'singles' (ongetwijnde wol) waarom het patroon had gevraagd:
Die heb ik op mijn weefgetouwtje gespannen die ik laatst op de rommelmarkt gescoord had:
Lijmklemmen en een stoel bieden de moglijkheid om de schering 2m lang te maken:
En dan kan je beginnen:
Alleen... De draden waren te dik waardoor ze niet in het ding bleven dat de draden omhoog haalt. Daarnaast veel te veel twist, dus toen ik het eraf haalde kromp het in elkaar. De prullenbak heeft hem met liefde geadopteerd:
Van de rest heb ik nog 30m nevajogetwijnde wol weten te fabriceren. Dat wordt een in-de-machine-vervilt etui (kijkend naar de twist na het twijnen zat er ook echt teveel twist in om nog te kunnen weven):
Dus, we gaan voor de herkansing; dunner gesponnen wol met minder twist:
Opnieuw opgespannen (dit keer op de verwarming ipv een verschuivende stoel):
Na een meter of wat werd ik kriegel van de
ondertwiste wol (zucht), die ervoor zorgde dat de schering steeds brak. Na een heleboel keren met de spintol de gebroken draden gerepareerd te hebben had ik er genoeg van, dus het is niet zo lang geworden als ik vantevoren had gehoopt, maar wel lang genoeg om te kijken of het idee zou werken. Dit is 'voor':
Zie de ondertwiste lichblauwe draad die hieronder in de vertikale richting loopt. Hopeloos:
Ik heb hem natgemaakt en ingesmeerd met een beetje shampoo, en op een natte handdoek gelegd:
Die opgerold en elastieken eromheen gedaan zodat het niet los zou gaan:
En huppakee in de (werkende!) droger:
En het resultaat, waarin de draad een beetje vervilt is en niet meer los zal gaan:
En dan, de gehele sjaal, wel geworden zoals ik had gehoopt met kleur-overloop:
De vertikale delen zijn wat meer in elkaar gaan zitten (die hadden ook zulke 'gaten' moeten hebben als horizontaal), maar het vervilten is gelukt zoals moest.
Ik ben nu draad aan het spinnen van blauwe Texelaar die getwijnd gaat worden. Die ga ik als sterke schering gebruiken, en voor de inslag ongetwijnde draad koningsblauwe merino, omdat dat mooi vilt. Dus dit krijgt een vervolg...
Voor kerstkaarten wil ik gehaakte kerstboomhangertjes maken, en de goedkoopste oplossing is natuurlijk van zelfgesponnen garen (kwa geld dan, niet tijd natuurlijk). En de witte Texelaar die ik eerder heb gekregen kwam nu mooi van pas, jammer van de viezere delen, want de mooie schone delen heb ik al grotendeels verwerkt:
In een boek dat ik te leen heb (the intentional spinner, Judith MacKenzie McCuin), stond dat je best met een schaar je wol te lijf mag gaan. En dus:
Waarna er enkel vette wol zonder vieze aan elkaar blijvende plakkende plukjes overbleef, want die worden bij mij nooit helemaal schoon na het wassen:
De grond natuurlijk vol viezigheid, maar dat is een kwestie van de krant opvouwen en weggooien:
Waarna een egale, dus zonder bruine stukjes, geelachtig garen overblijft:
En tadaaah, na het wassen is al het vet, wat ik zo waardeer tijdens het spinnen maar minder mooi van kleur vind in het eindprodukt, allemaal weg en blijft er een glinsterend (door het meegetwijnde zilverdraad), winters wit mooi garen over:
Moraal van het verhaal; gewoon knippen als de stapellengte lang genoeg is en je genoeg wol hebt!
