Stadia in Projecten...

Twee projecten die op dit moment spelen met hele andere beginstadia...

Nummer 1:
Het begint altijd met het idee. De zin om dat idee uit te voeren. Met het idee in je hoofd ga je je materialen bij elkaar zoeken. De mooiste materialen, want hoe mooier het materiaal, hoe mooier het eindproduct. Met veel zin, zorgvuldigheid en liefde wordt het idee uitgevoerd, en als alles goed gaat ontstaat er een mooie verliefdheid op het product waar zoveel uren in gaan zitten. De afwerking is dubbel; aan de ene kant een prachtig kunststuk erbij, aan de andere kant het einde van het mooie project. De laatste handeling wordt gevolgd door een diepe, tevreden zucht. En dan komt het spannendste, past het eindproduct wel bij me? De materialen, het idee, de uitvoering passen wel bij me. Maar helaas, de allermooiste ketting die ik af heb gemaakt past niet bij me... Vriendlief vertelde het mooi, ik heb altijd mooie fijne kleine subtiele kettinkjes om mijn hals. Deze is te groot, hoe mooi de regenboogkleuren en parels ook mogen zijn. Jammer jammer, want het was best een leuk project om te maken. Nu komt het moeilijke; wat gaat er nu mee gebeuren? Ik heb nog geen idee, eerst nog verwerken dat dit niet bij mij past...

(ik heb de foto groot gelaten, als je erop klikt kun je zien hoe mooi die is)

Nummer 2:
Een impulsieve actie om materialen aan te passen naar je wens en dan te kijken wat het wordt. Een grote verassing als het materiaal klaar is om verwerkt te worden. Dit project begon ook wel met het idee (een sjaaltje), maar het materiaal was in dit geval het belangrijkste. Met het materiaal in mijn hoofd is het dan zoeken naar een manier om het idee tot uitvoering te laten komen. Ideeën afgespeurd totdat het erop lijkt dat ik wat gevonden heb. De eerste paar rijen tot een halve meter blijven bij mij altijd meningloos. Ik weet niet wat ik ervan vind, heb ik het materiaal wel goed bewerkt, past de uitvoering er wel bij? Tot op een gegeven moment de omslag komt naar een tevreden blik waaruit blijkt dat ik de goede keuzes heb gemaakt. Deze sjaal wordt een assescoire waar ik van de lente op een spijkerjurk, wit vestje of grijs jasje veel plezier van ga krijgen. Gaandeweg heeft het project me overtuigd dat dit helemaal leuk gaat worden. Elke keer heb ik me afgevraagd of dit wel bij me past, de kleuren, het materiaal en de uitvoering, en nu ben ik ervan overtuigd dat het dat doet.

Twee verschillende projecten, twee verschillende gedachten, en twee verschillende ideeën over het eindproduct. Phoe, wat kan handwerken lastig zijn :-)...