Lekker vette schapenwol

Afgelopen zomer heb ik een zak van 100g blauwe Texelaar van haar gekregen (nog bedankt!), en daaruit heb ik mooi dun garen gesponnen (bijna 300 meter), twee-draads-getwijnd. Afgelopen tijd heb ik alleen gekaarde wol en lontwol gesponnen, en ik moet zeggen, deze vette en vieze wol beviel me prima. Ik wordt eigenlijk het gelukkigst van gewoon ruw en vet materiaal die ik kan verwerken tot een mooi product. De kleur van de blauwe Texelaar is geweldig, en van de 96 gram garen is na het wassen slechts 71 gram over, kun je nagaan hoeveel zand en modder erin zat!

Voor kerstkaarten wil ik gehaakte kerstboomhangertjes maken, en de goedkoopste oplossing is natuurlijk van zelfgesponnen garen (kwa geld dan, niet tijd natuurlijk). En de witte Texelaar die ik eerder heb gekregen kwam nu mooi van pas, jammer van de viezere delen, want de mooie schone delen heb ik al grotendeels verwerkt:
In een boek dat ik te leen heb (the intentional spinner, Judith MacKenzie McCuin), stond dat je best met een schaar je wol te lijf mag gaan. En dus:
Waarna er enkel vette wol zonder vieze aan elkaar blijvende plakkende plukjes overbleef, want die worden bij mij nooit helemaal schoon na het wassen:
De grond natuurlijk vol viezigheid, maar dat is een kwestie van de krant opvouwen en weggooien:
Waarna een egale, dus zonder bruine stukjes, geelachtig garen overblijft:
En tadaaah, na het wassen is al het vet, wat ik zo waardeer tijdens het spinnen maar minder mooi van kleur vind in het eindprodukt, allemaal weg en blijft er een glinsterend (door het meegetwijnde zilverdraad), winters wit mooi garen over:
Moraal van het verhaal; gewoon knippen als de stapellengte lang genoeg is en je genoeg wol hebt!