Vorig jaar heb ik al delen van het trekvogelpad gelopen (zie dit logje van de zomer en dit logje van de herfst) en in de meivakantie wilde ik graag het stuk van Maarn naar Bergen aan Zee wandelen. Dat is voor de meeste wandelaars de tegenovergestelde richting, maar ik houd graag de zee als doel. Ik heb zon, regen, storm en zelfs hagel gehad maar ben er enorm van opgeknapt. Even eruit, zonder internet, wandelen, nadenken, plannen maken en ontspannen. Ondertussen heb ik de bonussokken van deze ronde gebreid.
De start was bij Austerlitz, met goed weer!
De eerste steken heb ik op dag twee opgezet, dit waren sokken die bij de tenen begonnen. Je ziet dat ik mijn lichtgewicht projecttasje weer had ingepakt!
Ik was op veel terreinen de enige tentkampeerder, en soms zelfs de enige kampeerder.
Dag vier was regenachtig, en de camping bleek geen tenten toe te staan. Ik zat toen bij de Gaasperplas in Amsterdam dus heb mezelf getrakteerd op een hostel waar ik lekker een eindje verder heb kunnen breien in bed:
De tocht was wel lente-achtig; ik heb veel bloemen en kuikens van ganzen en eenden gezien. Het weer met de lage temperaturen deden meer aan de herfst denken hoor.
Gelukkig scheen eens in de paar dagen weer de zon en kon ik heerlijk in de luwte van mijn tentje breien:
Hier sta ik in Landsmeer, met heerlijk weer:
In Wormer werd het al minder weer, dus handschoentjes en donsjasje aan en uit de wind toch genieten.
Tsja, en die dinsdag... Manmanman, windkracht vijf, hagel, regen en dan door de polder over de dijk lopen. Dit was echt een vervelende dag.
Maar gelukkig heb ik geïnvesteerd in goed materiaal en kon ik droog en beschut in mijn tentje zitten. Inmiddels zaten de hielen in mijn sokken en kon ik aan het been beginnen. Bleek ik geen stekenmarkeerder mee te hebben! Ach, gelukkig hing er wat aan mijn tas dat ik als stekenmarkeerder kon gebruiken.
En kijk, de zon breekt alweer door! Op het gemak komen de sokken iedere dag een stukje verder, net als de stappen die ik zet.
En daar was mijn einddoel dan, de zee! Met zon en weinig wind was ik hier zo gelukkig! 220 km op de teller, en helemaal opgefrist en uitgerust.
Eenmaal thuis kon ik het laatste stukje aan de sokken breien. Ik had te weinig van het paarse garen mee dus ik heb thuis het gele erbij gepakt. Als je niet ongeveer dezelfde kleur hebt dan maar een compleet andere hè...
En nu zijn ze af!
Een heerlijke herinnering aan de tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten