Persoonlijk record!

Ik heb met de batavierenrace meegedaan. Het is 's werelds grootste hardloopestafette, georganiseerd door studenten. Toen ik hier kwam studeren werd me bij het kamerzoekgesprek vevraagd of ik mee wilde doen aan de batavierenrace. Ik heb er mee ingestemd en het laatste weekend van april was het zover. Vantevoren had ik een gevoel van: waarom wil iedereen hardlopen? De flat begon een paar weken vatevoren namelijk al met trainen en het was apart, mensen die het hele jaar niets aan sport doen doen wel mee aan de batavierenrace. De nachtploeg vertrekt een uur of 7 op weg naar nijmegen voor de grote start aldaar. In een 9-persoonsbusje, fiets en een hele lading aan brood en drinken achterin, en 8 of 9 zenuwachtige mensen, die al wel wisten wat hun te wachten stond. Mijn beurt was om 3 uur 's nachts als onchendploeg-teamlid. In touringcars (er is volgens mij geen groter evenement te bedenken waarin een zo immense hoeveelheid touringcars worden ingezet) wordt iedereen naar dinxperlo vervoerd. Daar moet je nog een uur wachten totdat de herstart is. De langzaamste ploegen zitten in de eerste startploeg en de allersnelste en universiteitsteams in de vierde, zodat alle ploegen enigzins tegelijk bij de nieuwe herstart zijn. De eerste loper vertrekt met fietser en de rest gaat in het busje op naar het volgende wisselpunt. Dan is het alwel duidelijk waarom iedereen het doet; de sfeer, het enthousiasme, de persoonlijke overwinningen en de ontzettende leuke teamspirit is geweldig en onvergetelijk. Langzaam beginnen de zenuwen al wel op te spelen; in mijn eerste bata (en dit jaar wederom) had ik de derde etappe van de ochtendploeg. Hup het busje uit als het tweede wisselpunt er is en een beetje warmlopen en rekken en strekken totdat het startnummer wordt omgeroepen. Klaarstaan en het hesje met chip erin overnemen en aan de tocht van 6,3km beginnen door een geweldig mooi landschap. En naderhand een geweldig gevoel hebben dat je dat toch maar hebt gepresteerd met zo een gezellig team.

Dit jaar was het voor het eerst dat mijn flat niet meer meedoet dus ik heb me ingeschreven bij de studievereniging. Erg leuk team en gezellig, we hadden een chauffeur. In het jaar met de flat moesten mensen die ook moesten lopen rijden, niet heel fijn voor hun (ik blij dat ik nog geen rijbewijs had). Nu was er een mooie oplossing omdat er teveel aanmeldingen waren: we hadden iemand die de hele ochtend reed. dat gaf een hoop rust. Mijn etappe was qua weer volgens mij het beste ik had er geluk mee. Ik moest half 8 lopen (je hebt dan echt het gevoel dat het een uur of 11 is omdat je om 3 uur bent opgestaan) en heb over 6,3km 36.55min gelopen wat neer komt op 10.24km/uur!!! Ik ben er helemaal gelukkig mee. 5km lang heb ik achter een meisje gelopen maar toen het bordje van laatste kilometer kwam ging ze versnellen en dat trok ik niet meer dus ben ik op hetzelfde tempo doorgegaan. anders had ik wel onder de 35 gelopen wat ik ook heel graag had gewild. Maar je kunt niet alles hebben. Toen ik mijn hesje over wilde geven stortte ik in mekaar en begon daarna te hyperventileren, dus verder of harder had ik niet kunnen lopen. Gelukkig zijn de medewerkers heel behulpzaam en binnen 2 minuten was ik weer op weg naar het busje; op naar het volgende wisselpunt!
De laatste etappe heb ik meegefietst, die fiets was jammer, echt helemaal niets waard. Dat was half 11 en toen was het al heel erg warm om te lopen. Ik had het echt te doen met de middagploeg hoor. Toen we in Barchem (het tweede herstartpunt) binnenkwamen was het team kwijt dus ik heb met de loper gezocht en uiteindelijk gevonden. Daarna wilde ik alleen nog maar huis, alle spanning was weg, we hadden het volbracht en de 2,5 uur slaap die ik had gehad begon me op te breken. Ik was blij toen ik thuis was om half 1! Heb een halfuur op bed gelegen en toen ik bedacht dat slapen hem niet werd ben ik maar lekker gaan douchen en naar de supermarkt(met de bus, lichamelijke inspanning had ik genoeg gehad) voor inkopen gegaan.
De finish was leuk, samen met studiegenoten biertje in de hand kijken naar de mensen die binnenkwamen na 8,2 km rennen. Dat is de etappe die ik twee jaren daarvoor heb gerend, geweldig die duizenden mensen die je aan staan te moedigen!

Al met al een bewogen bata die veel te warm was maar een heerlijk gevoel heb ik eraan overgehouden! Vandaag nog een korte broek en blouse in mekaar gezet en nu ga ik lekker een paar uurtjes op het gemak breien met de tv aan. Nog genoeg energie na de 12 uur slaap van vannacht!